اي شمع آهسته بسوز كه شب دراز است اي اشك آهسته بريز كه غم زياد است مرا صد بار اگر از خود براني دوستت دارم به زندان خيانت هم كشاني دوستت دارم چه سود از مهر ورزيدن چه حاصل از وفا كردن مرا لايق بداني يا نداني دوستت دارم خواهي كه جهان در كف تقدير تو باشد خواهان كسي باش كه خواهان تو باشد صد سال در بيابان آواره و سر گردان شوي به از آن است كه در خانه محتاج نامردان شوي من از روييدن خار سر ديوار فهميدم كه نا كس كس نميگردد از اين تنها نشستن ها بميرد آنكه غربت را بنا كرد مرا از تو تو را از من جدا كرد در اين دنيا كه مردانش عصا از كور ميدزدند من بيچاره به دنبال يك مرد مي گردم سنگ قبرم را نمي سازد كسي مانده ام در كوچه هاي بي كسي بهترين يارم مرا از ياد برد سوختم خاكسترم را باد برد اگر دنياي ما دنياي سنگ است بدان سنگيني سنگ هم قشنگ است اگر دنياي ما دنياي درد است بدان عاشق شدن از بهر رنج است اگر عاشق شدن پس يك گناه است دل عاشق شكستن صد گناه است هر شب كه انتظار تو را مي برم به روز شرمنده ام كه بي تو نفس مي كشم هنوز در جواني آنقدر آه كشيدم ز جهان سير شدم صورتم گر چه جوان است ولي پيرشدم پيري آن نيست كه بر سر زند موي سفيد هر جواني كه به دل عشق ندارد پير است بي جهت نيست كه در كنج دلم جا داري خوشگلي با نمكي دو چشم زيبا داري تا تو نگاه مي كني كار من آه كردن است اي به فداي چشم تو اين چه نگاه كردن است سياه چشم و سياه ابرو سياه خال فراموشم نكن اي نازنين يار غروب غمت را به هر قيمتي خريدارم.چون طلوع شاديت را از ته دل دوست دارم...
مطالب مرتبط
معما ارسال نظر برای این مطلب
اطلاعات کاربری
لینک دوستان
آرشیو
نظرسنجی
به نظر شما فعالیت این سایت چگونه است؟
شما مذکر هستید یا مونث؟
آمار سایت